Os Diarios de Mariana Canabal

"A comezos dos anos 60, aínda había moitos nenos que ían á escola sen almorzar; ás veces, non tanto pola falta de alimentos, senón pola pouca atención ós cativos e a escasa valoración da escola. Por este e outros motivos estableceuse o costume de ofrecerlles un vaso de leite quente á hora do recreo, que se preparaba con leite en pó procedente da axuda norteamericana.

"Atender ós animais, recibir ós xornaleiros, á costureira, ó carpinteiro, reparar dos vellos ou dos enfermos, dispor o necesario para que o home da casa marchara a traballar eran algúns dos labores que tiñan prioridade sobre a preocupación polos nenos en idade escolar, ós que se lles consideraba capaces de sobrevivir por si mesmos.

"O máis habitual era darlles un anaco de pan e unha mazá para que os comeran polo camiño ou cando tiveran fame.

"A priorización que establecía a muller da casa no tocantes ás súas obrigas facía que, en moitos casos, os nenos das familias máis humildes estiveran máis atendidos que os das familias máis pudientes, porque estas tiñan moita máis facenda da que termar.

"O mesmo acontecía co absentismo escolar, a máis terras que cultivar e máis gando que atender máis absentismo...