cunha mociña deste lugar;
que saiba coser, que saiba pranchar
e que saiba a táboa de multiplicar.
Aprendíase na escola e xa invitaba a compatibilizar a aprendizaxe das tarefas tradicionalmente femininas (coser, pranchar) coa atención ó rendemento académico, aínda que segue sinalando o casamento (sutil fórmula de sumisión das mulleres ata que o seu status dentro do vínculo matrimonial foi equiparado ó do home, legalmente, porque social e culturalmente aínda queda moito camiño por andar) como estímulo para o esforzo.
Aprendeuma a nena I.V., que agora xa é toda unha muller.
No hay comentarios:
Publicar un comentario