Nas familias pequenas ás máis das veces non era posible que unha muller se adicara en exclusiva á tarefa de facer de comer, senón que debía compartir este labor co traballo nas leiras.
Fragmento dos Diarios de Mariana Canabal:
Ás doce tocaba a campá para o rezo do Ánxelus, os paisanos detíanse, os homes e os rapaces quitaban os puchos e todos escoitaban as bateladas coa cabeza baixa, apoiándose nos mangos das ligoñas ou das forquitas; algúns santiguábanse e as mulleres rezaban. O mesmo acontecía se estaban lavando no río ou no lavadeiro público ou se andaban ó toxo ou á leña no monte.
Ó pouco, unha das mulleres do grupo marchaba con ansia: era o momento de ir á casa, prende-lo lume, pañar a verdura para os animais e recoller algúns productos da horta (pementos, tomates, xudías, leituga, chícharos...), segundo a tempada, para dispor o xantar. Despois dun anaco, as chimeneas comezaban a fumear.
Unha hora máis tarde pitaba a serea da fábrica e todos se dirixían ós seus fogares...
No hay comentarios:
Publicar un comentario